Back to life, back to reality

Χαιρετώ τους αγαπητούς μου θαυμαστές (2 άτομα)

Αυτή την φορά καθώς δεν έχω να ρίξω βιτριόλι σε κάτι ειδικό, θα περιοριστώ στον να κάνω λίγο bitching γενικό και αόριστο, προς πάσα κατεύθυνση.

Σήμερα είχα την απεριόστη χαρά και τιμή, να επιστρέψω στα ακαδημαϊκά αμφιθέατρα. Ήταν μια εμπειρία απείρου κάλλους, καθώς ο κάθε κάλος έλεγε το μακρύ του και το κοντό του. Μπορώ να πω με σιγουριά πως η ανθρωπινή (και ελληνική) βλακεία είναι ατέρμονη.

Σχολή θετικών επιστημών και οι απορίες και τα σχόλια των φοιτητών ήταν απλώς τραγικές. Νομίζω πως άμα τα δίδασκαν αυτά σε παιδιά δημοτικού οι απορίες θα ήταν πολύ πιο λογικές. Μια κατάσταση που έναν άνθρωπο με ένα βασικό επίπεδο γνώσεων τον έκαναν να τραβάει τις κοτσίδες του και να ψάχνει ένα πηγάδι να θυσιαστεί στους θεούς.

Κακίες θα πείτε...μα δεν μπορώ να ακούω ηλιθιότητες. Άμα δεν έχεις μια σαφή και λογική απορία, ράψε το στοματάκι σου και παίξει Fruit Ninja και Tichu. Γενικώς μην μιλάς. Γιατί θα πω καμία κακία και θα έχουμε παρεξηγήσεις.

Ήδη από το πρωί είχα αναγκαστεί να την πω σε κάποιον γιατί το θεώρησε εξαιρετικά λογικό να τραγουδάει λαϊκά στις 10 το χάραμα. Δεν γουσταρείς, σήκω φύγε. Γιατί θα ακούσεις το βρίσιμο και θα χεστούμε να το πω λιανά.

Γενικά, όλη η φάση πανεπιστήμιο και σχολή είναι κάπως. Πας,κάθεσαι, ακούς τον καθηγητή, συναναστρέφεσαι άτομα το όποια δεν πολύ γουσταρείς στην πλειοψηφία αλλά να μην φάνεις και αγενής άμα σε χαιρετάνε. Γενικά δεν παλεύεται και ιδιαίτερα.

Βεβαία υπάρχουν και τα καλά, ειδικά άμα έχεις φίλους, καθώς κάνεις πλάκα, πίνεις φτηνό καφέ και μπορεί να μάθεις και κάτι (αμα θες)

Νομίζω ότι η νοοτροπία του Έλληναρα 'ολοι πρέπει να πάνε και να σπουδάσουν' 'εχει φέρει την τριτοβάθμια σε μια κατάσταση όπου δεν μπορείς να πάρεις και πολλά καθώς επικρατεί ένα πανικός στα αμφιθέατρα.

Η κουλτούρα μας φταίει για ότι στραβό μας έχει συμβεί. Αλλά δεν βλέπουμε τα λάθη μας, σε κανένα τομέα..και για αυτό το λόγο είμαστε καταδικασμένοι να τα επαναλαμβάνουμε συνεχώς. Αυτή η εποχή, στην όποια βρισκόμαστε θα παρέλθει αν και μόνο αν μπορέσουμε να απαλείψουμε τα στοιχεία της εθνικής μας ταυτότητας που μας έφεραν εδώ.

Αχά...έριξα την χολή μου πάλι..και το ευχαριστήθηκα. Αν τυχόν είσαι ένα εθνικόφρων ή τοπικιστής ή φασισταριο..μην μπεις στον κόπο να σχολιάσεις θα γίνουμε πουτάνα. Ναι. ναι..αυτό!

Χαιρετώ και θα τα λέμε. Κάτι θα βρω να σας πετάξω και να σας σχολιάσω. Τόσα γίνονται!

ΥΓ: Μια καλή κουβέντα, ανάθεμα και αν πω!

Little ray of sunshine..

Έχετε νιώσει ποτέ ότι δεν μπορείτε να βάλετε τις σκέψεις σε τάξη? Με την προϋπόθεση βέβαια ότι σκέφτεστε. (Αν η λέξη σκέφτομαι σας είναι άγνωστη, παρακαλώ βγείτε από εδώ και μην ξαναμπείτε.Διαβάστε και κανένα βιβλίο.Έτσι για το θεαθήναι.)

Λοιπόν, εδώ και ένα χρόνο περίπου αγαπητοί αναγωσται(Δ.και Α) δεν ξέρω που είμαι και πού πάω. Πού πατώ και που βρίσκομαι. Κάνω πράγματα τα οποία δεν με γεμίζουν και πολύ αλλά καθώς δεν έχω εναλλακτική,προσπαθώ. Μάταια βεβαία αλλά εντάξει. Είναι τόσο δύσκολο να πεις..είμαι ευτυχισμένος και η ζωή μου γαμάει.


Ναι...η ζωή σε γαμάει..Όλη μέρα όλη νύχτα. Δεν έχεις επιλογή.Απλά υπομένεις. Μπορεί τελικά οι αυτόχειρες να είναι οι μόνοι άνθρωποι με θάρρος τελικά..Θέλει θάρρος να πεις είμαι δυστυχής δεν σας μπορώ άλλο την κάνω. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι όλοι θέλουμε να αυτοκτονήσουμε. Απλά ανά ποτέ νιώσουμε πως δεν μας σηκώνει πια τούτος ο κόσμος θα πούμε 'Είναι η ώρα να την κάνω.? Δύσκολο...

Νομίζω όλοι οι άνθρωποι (με ένα βασικό επίπεδο προβληματισμού) έχουν φτάσει σε ένα τέτοιο τέλμα στην ζωη τους (Έαν δεν ισχύει τότε να πάω στον ψυχίατρο,μπας και μου δώσει τίποτα να στανιάρω). Άλλα άμα σε κάθε τέλμα τα παρατάγαμε και λέγαμε 'Αντε γεια σας και χαρά σας' Δεν θα υπήρχε πρόβλημα υπερπληθυσμού.

Τζιζας..Το βάρυνα..Μέτα απο ένα λεπτό σκέψης αν πρέπει να το σβήσω ή οχι, αποφάσισα πώς όχι. Να βάλω παρενθέσεις? Μπα..Θα το αφήσω..

Χώρις περιστροφές λοιπόν θα σας πω πώς εκτός απο ένα - δύο πράγματα στην ζωη μου όλα τα άλλα είναι σκατενια. Δεν σας νοιάζει το ξέρω (Αλλά εφόσον μπήκατε εδώ καλέ μου επικριτικέ αναγνώστη διαβάζετε κάτι το όποιο ενδέχεται να είναι προσωπικό. Συνεπώς,έαν δεν επιθυμείτε κάτι τέτοιο,δεν ξέρετε ποιος είναι ο ορισμός του ιστολογίου.Αdieu)

Είμαι ένα μίζερο ον. Μαύρα όλα και άραχνα. Κάποιοι οι οποίοι δεν με γουστάρουν γελάνε χαιρέκακα και τρίβουν τα χέρια τους. (Στα υπ' όψιν για το Killing Spree που λέγαμε)

Αλλά ακόμα το παλεύουμε. Μια φορά ζούμε..καλά μπορεί και πολλές αλλά δεν το θυμόμαστε,οπότε δεν μετράει. Ας το κάνουμε όσο το καλύτερα γίνεται.Δεν συμφωνείτε?

Μπάι

ΥΓ: Τι κάθομαι και γράφω πρωί πρωί.Μια ακόμα κουταλιά καφέ θα μου έκανε καλό.

Update 4 years late

Καλησπέρα,καλησπέρα!

Σημερα,μου ηρθέ μια έκλαμψη να ψάξω να δω τι κάνει το κακομοιρό μπλογκ που είχα πριν χρόνια. Μετά απο μία τυμβορυχία (καλά να μην υπερβάλω) το βρήκα και άρχισα να διαβάζω τα ποστ. Όπως είναι φυσικό, τα ποστ ήταν άθλια και εγώ καταλάβα πώς ήμουν ένα ματαιόδοξο σκατό το οποιό δεν ήξερε που πάει και τι θέλει(Δεν έχει αλλάξει αυτό το τελευταίο). Μέτα από ένα ολικό λίφτινγκ και μισή ώρα αγωνίας,αποφάσισα να συνεχίσω αυτό το μάταιο έργο. Τουλαχιστόν δεν προκείται να μιλήσω για πραγμάτα που δεν ξέρω τίποτα για αυτά!

 Βέβαια δεν ξέρω γιατί τα λέω όλα αυτά καθώς δεν θα τα διαβάσει κανείς, παρά μόνο αφου πεθάνω και έχω αναγνωριστεί παγκοπσμίως για κατί (ή απλά έκανα killing spree και σκότωσα καμιά εικοσάρια άτομα..όπου τότε το μπλογκ θα το ψάχνουν οι μπάτσοι να δουν πώς εξελιχθηκέ η ψυχοπάθεια μου) Αν θα γραφώ συνέχεια..δεν ξέρω..είναι μία μορφή ψυχοθεραπείας. Αλλά καθώς ματαιοπονώ στην ζωή μου η βαρεμάρα μπορεί να μπει στην μέση. Όπως λένε 'You are happy and then life happens' (Καλά μπορεί να μην το λένε, αλλά το λέω εγώ!)

 Και ποιά είσαι εσύ μωρή; Θα πείτε..Εγώ, είμαι η σκια σας..Είμαι πάντα εκεί και κρίνω τους άλλους και έμενα πρώτα πρώτα (να μην είμαι και αδική). Η ανθρωπινή βλακεία είναι πάντα γύρω μας αρκεί να παρατηρήσουμε λίγο πιο προσεχτικά! Όπως έχετε ψηλιαστεί είμαι κακιά (και ναι φιλε μπατσε που το διαβάζεις αυτό ενώ με βασανίζεται να σας πω που έχω κρύψει τα πτώματα..έχω το κακό μέσα μου- μου-χα-χα-χα). Εδώ θα βρέιτε σαρκασμό,ειρωνεία και λίγο-απειρόελαχιστο χιουμορ. Μπορεί να έχω και τις καλές μου καμία φορά..Δεν το ξέρω.

 Χαιρετώ.  

ΥΓ:Μολίς χαιρετήσα σαν το Θεοδωράκη.No more tv for you...